وانکا ساخته پل کینگ فیلم فانتزی بازهای تیم برتونی نیست که جانی دپ در آن الگو شده. فیلم به غایت در اندازه فرم شناخت کاملی از یک شخصیت عجیب و غریب به بیننده می‌دهد اما واقعیت آن است که ما «چارلی و کارخانه شکلات‌سازی» را بیش‌تر دوست خواهیم داشت. فیلم با پیشرفت تکنولوژی در اجرا حرف بیشتری برای گفتن دارد ولی همچنان تیم برتون قصه‌گوتر عمل کرده. تیموتی شالامی نمی‌تواند جای دپ را بگیرد همانطور که ما وقتی او را در «تلماسه» ویلنوو می‌بینیم نمی‌توانیم تصور کنیم این نقش را دپ بازی کند. البته بازیگر جدای از چهره باید توانایی اجرای نقش‌های متفاوت را داشته باشد اما به واقع وقتی ذات سینما تصویر است نمی‌توان تصویر دیگری برآنچه در ذهن ما نقش بسته را متصور شد. به همان اندازه که شخصیت شکلات‌هایش می‌تواند کسی را به پرواز درآورد سینمایی «وانکا» ساخته شده تا ما هیجان‌زده شویم. شمعی که با فوت شخصیت فیلم روشن می‌شود تا حتی هنگام امضای قرارداد که آن دختر که ظاهرا یتیم است به شخصیت هشدار می‌دهد که قرارداد را کامل بخواند، فکت‌هایی فانتزی هستند که شاید ما را بیاد «بینوایان» تام هوپر اندازد.
قبل و بعد
وقتی قرار است سینما داستانی بسازد که در آن افراد با خوردن شکلات به پرواز در آیند یا معرکه‌گیر قبلا ناخدای کشتی بوده باشد باید هم انتظار ترانه‌هایی دلپذیر را داشته باشیم که شالامی جوان و جذاب بر زبان می‌آورد اما مسئله من دقیقا همین است که فیلم و شالامی‌اش توانایی ماقبل بودنِ «وانکا»ی شکلات ساز را ندارند. به عنوان مثال ما وقتی سه‌گانه «ارباب حلقه‌ها» ساخته پیتر جکسون را می‌بینیم و بعد او قبل از واقعه را در «هابیت» روایت می‌کند چنان فاصله‌ای میان بعد و قبل حس نمی‌کنیم و حتی شاید با بعد بیشتر همذات‌پنداری کنیم اما واقعیت آن است که ما داستانی از «وانکا» در دست داریم که قبلش در بعد آن نهفته شده و حالا اگر هم قرار نیست تعهدی به آینده شخصیت داشته باشیم به لحاظ اخلاق در سینما درست نیست شخصیت را باز تعریف یا به گفته خودمان باحال‌تر روایت کنیم. از نظر بصری ما رنگ‌های شادتری در دکوپاژ یافت می‌کنیم آنهم درست وقتی که رنگ در «چارلی و کارخانه شکلات سازی» شکل مدرنی به خود گرفته و یک غمِ از دست دادن پنهانی درش نهفته شده بود. نقطه قوت «وانکا» ترانه‌ها و موسیقی آن است که باید اعتراف کنم شالامی به خوبی از پس اجرای آن برآمده و این شعور و شوق چگونه می‌تواند کور شود را در فیلم خواهیم دید.
پوستر
حضور روآن اتکینسون یا همان مستر بین خودمان چیزی را عوض نمی‌کند و باید به این نکته اشاره کرد که الیویا کلمن حضور هیجان‌انگیزتری برای بیننده خواهد داشت. تعداد بازیگرانی که ذاتا شکل فانتزی به پروژه می‌بخشند یک اثر را فانتزی نمی‌کند اگرچه فیلم ژانر فانتزی را خوب ایفا کرده اما در این یادداشت سعی بر این است که بگویم این کاراکتر نیست که به متن ژانر می‌بخشد بلکه این متن است که با ژانر به کاراکتر صفت می‌دهد. از همین رو ما تعدادی پوستر از کاراکرها در ذهن داریم که پیشینه‌شان چه بخواهیم یا نه بر نظرمان تاثیر می‌گذارد و به همین ترتیب «وانکا» چیستی‌اش برای مخاطب جدی خواهد شد. در یادداشت‌های سینمایی به این نکته چندین بار تاکید می‌شود که نباید اثر را با نمونه دیگری مقایسه کرد اما من به جرات می‌گویم تا مادامی که سینما باعث ساخت یک اثر سینمایی می‌شود تنها راه برای مقایسه درست نمونه بدوی است. بارها دیده‌ایم که فیلمی بازسازی شده نسخه قدیمی‌تر است یا نمونه‌ای بر اساس آن ساخته‌اند اما هرگز به این نکته توجه نشده که ما در حال تداعی پوستر فیلم در ذهن بیننده هستیم. کسی که نمونه اولیه «تایتانیک» ژان نگولسکو را دیده باشد چگونه می‌تواند بدون در نظر گرفتن آن تن به تماشای اثر جیمز کامرون دهد. بنابراین سینما به مراتب از عکاسی، بیشتر درحال تولید کردن تاریخ است. وقتی ما کودکی‌هایمان را می‌بینیم فقط می‌توانیم زمان را مرور کنیم اما در سینما هم زمان را مرور می‌کنیم و هم مکان را. «وانکا» در حال مرور زمان از دست رفته یک عشقِ شکلات‌سازی است اما این از دست دادن اصلا شبیه به دست آوردن دوباره زمان از جنس مارسل پروست نخواهد بود بلکه می‌تواند جدای از پوستری که در ذهن ما از اثر تیم برتون وجود دارد ادامه‌ای برای خود تعریف کند.
 

دانشجو : محمد جهان‌پا کارگردان نمایش «رویای اسبی به نام شبرنگ» نوشته مهدی سیم‌ریز از شهر مشهد که روز‌های اول و دوم چهل و دومین جشنواره بین‌المللی تئاتر فجر در بخش مسابقه تئاتر ایران و هویت ملی و در سالن اصلی مجموعه تئاتر شهر اجرا می‌شود، درباره موضوع این اثر نمایشی گفت: این نمایش برگرفته از شاهنامه فردوسی و داستان کیخسرو است و کاملا وفادارانه به شاهنامه و به شیوه فرمالیستی کارگردانی شده است. حدود ۴۰ بازیگر در این اثر حضور دارند و قبل از حضور در جشنواره تئاتر فجر، در سالن تئاترشهر مشهد هم حدود ۲۰ اجرای موفق داشته است. وی تاکید کرد: در بطن ماجرا دغدغه اصلی ما در نمایش «رویای اسبی به نام شبرنگ» بحث وطن، نام ایران و ارزش‌گذاری به وطن است؛ لذا بهترین داستان و دستمایه می‌توانست اسطوره کهن کیخسرو باشد، زیرا کیخسرو نماد عقل و وطن‌پرستی است. در دوران کیخسرو جنگ ایران و توران به پایان می‌رسد و ایران به دوران اوج خود بازمی‌گردد. جهان‌پا با اشاره به یک ماه و نیم تمرین برای اجرای «رویای اسبی به نام شبرنگ»، درباره ویژگی‌های مدنظر در اجرای این اثر نمایشی، یادوآر شد: یکی از جذابیت‌های کار ما حضور ۳ بازیگر پیشکسوت تئاتر مشهد به همراه جوان‌های دهه هشتادی است. همچنین موسیقی خوب نمایش از ویژگی‌های اثر است. در ساخت ماسک و آکسسوآر هم تلاش کردیم طراحی‌های جدیدی را برای کار داشته باشیم. کارگردان «رویای اسبی به نام شبرنگ» درباره ویژگی‌های طراحی صحنه این اثر نمایشی، اظهار کرد: حدود ۱۰ سال است که با مهدی شریفی به عنوان طراح صحنه، کار‌های مشترک بسیاری داریم. شریفی طراح خلاقی است و دکور کاربردی طراحی می‌کند، طراحی‌های وی فقط ظاهری و پرکننده فضا نیست. دکور «رویای اسبی به نام شبرنگ» کاملا در خدمت کار است و بیش از ۱۰ صحنه با کمک بازیگران این دکور تغییر و هر لحظه به شکلی متفاوت درمی‌آید. در کمتر از ۳۰ ثانیه صحنه‌ها را تغییر می‌دهیم.

ایسنا: «پوئتیکای بکت» یک رویداد چندرسانه‌ای بینارشته‌ای است که با محوریت آثار سموئل بارکلی بکت، نمایشنامه‌نویس، رمان‌نویس و شاعر ایرلندی، در سه بخش کارگاه، نشست و اجرا برگزار می‌شود. این مجموعه نشست ها از ۶ بهمن تا ۲۵ اسفند ماه در موزه تصاویر معاصر برگزار می‌شود. بکت و تئاتر معاصر، بکت و موسیقی، بکت و سینما، بکت و رمان، بکت و فلسفه، بکت و سیاست، بکت و هنرهای تجسمی، بکت و ترجمه، بکت و نقد و مکاتب ادبی، بکت و اجراگری و کارگردانی تئاتر، از بخش‌های مختلف این مجموعه است که به‌صورت مجازی هم برگزار می‌شود. زیبا خادم حقیقت، نادر مشایخی، علی فرهمند، مرداد عباس‌پور، مراد فرهادپور، نیما فرح‌بخش و مبین مولائی، باهار افسری و… از اساتید و سخنرانان این پروژه هستند. مبین مولائی مدیر و صاحب‌ امتیاز این پروژه‌ است. این پروژه به تهیه‌کنندگی ارمغان مهمدی و مشاوره رسانه‌ای عرفان حاجی‌پروانه برگزار می‌شود. گرافیست پروژه هم پوریا احمدیان است. علاقه‌مندان برای شرکت در این پروژه می‌توانند از طریق سایت تیوال ثبت‌نام کنند.


 

مهر : فیلم سینمایی «بهشت تبهکاران» به کارگردانی مسعود جعفری‌جوزانی در چهل و دومین دوره جشنواره فیلم فجر حضور دارد؛ فیلمی که کارگردان آن را می‌توان تنها نماینده سینمای ایران در دوره طلایی خود دانست. اما این روزها برخی حواشی برای این اثر سینمایی به‌وجود آمده مبنی بر اینکه چرا یک اثر سینمایی که در دوره گذشته جشنواره فیلم فجر در بخش فیلم های رزرو حضور پیدا کرده بود برخلاف آیین نامه حالا دوباره در لیست فیلم های سودای سیمرغ جشنواره فیلم فجر قرار داده شده است؟ اما مشخص شد که سال گذشته تنها ۴۰ دقیقه از راش های این اثر سینمایی به دبیرخانه جشنواره فیلم فجر ارایه شده بود و «بهشت تبهکاران» به صورت رسمی در دوره گذشته در جشنواره فیلم فجر حضور نداشته است. نکته مهم این است که در صورت‌جلسه‌ای که درباره حضور فیلم‌ها در جشنواره فیلم فجر نوشته می شود؛ قید شده است فیلم ناقصی که فرم حضور پر کرده در صورتی که تکمیل شود، می‌تواند سال آینده بازبینی شود و «بهشت تبهکاران» نیز از این دست فیلم ها است. در واقع این فیلم سال گذشته ناقص بوده و حتی به مرحله بازبینی نیز نرسیده است.